Echa bitwy na Kosowym Polu (1389) we włoskiej historiografii i kulturze.

Francesco S. Perillo

(Università degli Studi di Bari Aldo Moro)
E-mail: frasaperillo[at]gmail.com
ORCID: 0000-0001-5026-1805
DOI: 10.31261/FLPI.2021.03.08
„Fabrica Litterarum Polono-Italica” 2021, nr 1, s. 117-150

Pobierz artykuł
Pobierz cały numer
Artykuł jest dostępny w języku włoskim

Abstrakt

W czerwcu 1389 roku wojska serbskie i ich sojusznicy zostali pokonani przez Turków na równinie kosowskiej. W krwawej bitwie poległo wielu dzielnych chrześcijańskich bojowników oraz sam książę Lazar Hrebljanović, który został uświęcony przez Kościół prawosławny. Katastrofa wojsk chrześcijańskich utorowała drogę do inwazji osmańskiej na Półwysep Bałkański, ale klęska nabrała wartości mitu dla narodu serbskiego, który przez wieki towarzyszył jego istnieniu jako wzór poświęcenia i miłości do ojczyzny. Turyńskim w latach, w których pracowała tam jako lektorka, pomagając turyńskim polonistkom Marii i Marinie Bersano Begey, a przede wszystkim Clotildzie i Cristinie Garosci w ich pracach tłumaczeniowych i badawczych. Działalność Zofii Kozarynowej, będąca częścią promocji kultury polskiej we Włoszech, prowadzonej przez polskie instytucje, jest rekonstruowana na podstawie pozostawionych przez nią pism, a także w odniesieniu do wspomnień innych uczonych oraz niepublikowanych źródeł archiwalnych