Albumy Kazimiery Alberti

W tomiku wierszy pt. „Mój film”, opublikowanym w 1927 r., Kazimiera Alberti w ramach mini cyklu pt.: „Trzy portrety’, Zamieszcza trzy wiersze opisujące portrety autorki wykonane przez Witkacego. Jeden z portretów, który znany jest wyłącznie z czarno-białej przedwojennej reprodukcji (S.I. Witkiewicz, Portret Kazimiery Alberti, źródło: „Świat Kobiecy” Lwów, nr 8 z 15.04.1930) pt.: „Portret ze świecami” w formie niewielkiej fotografii poetka wkleiła do Albumu I z odpowiednim podpisem obok trzech fotografii portretowych poetki pochodzących z roku 1935 wykonanych w Białej.

Oto ten wiersz:

Portret ze świecami

Suknia w kolorze lśniącej, ciemnej terakoty,
a na ramionach płomień wąski, purpurowy;
szal w kwiaty o dzbanuszkach brązowych, lilowych – ze złotem.

Czarna grzywka, co czoło aż po brwi zasłania
i oczy – podkreślone węglem – w bok patrzące
i usta – jak nicejski gwoździk płonące, gorące –
usta pełne – pąsowy znak pytania.

I dekolt – przypadkowo? – tak en coeur wycięty
i tylko te – nad głową – szeroko rozpięte,
ciemne jak sadza chmury.

Szyję, ramiona, głowę – złotym obwiodłeś konturem,
który od poszarpanych, skośnych chmur mnie dzieli.

Potem – tak – od niechcenia – dotknięciem żółtej pasteli
po obu stronach mojej zapaliłeś głowy
dwie świece puszyste, wysokie –
i odsunąłeś na bok kredki kolorowe,
odeszłeś od sztalugi twardym, sztywnym krokiem.

A teraz za cieniutką, chłodną szkła ochroną
te świece w dzień i w nocy palą się i płoną.

I zdmuchnąć ich nie mogę – i zdmuchnąć się boję –
choć wspinam się na palcach i długo – tak stoję.
(Alberti 1927b, 32–32)